Romano heeft een opvoeding gekend waarin veel geweld is gebruikt, zowel verbaal als fysiek. Ook trof hij verschillende stiefvaders. Hij heeft geen veiligheid ervaren in het gezin en al met 7 jaar kwam hij voor het eerst in een jeugdinrichting terecht. ‘Onhandelbaar’. Romano heeft amper thuis gewoond. Hij leefde van instelling naar instelling, van hulpverlener naar hulpverlener. Nu hij vastzit vanwege een ernstig geweldsdelict, is hij met Multidimensionele Familietherapie (MDFT) gestart om de band met zijn moeder Sharon te verbeteren.
Dieptepunt
Een dieptepunt: Romano komt vast te zitten in justitiële jeugdinrichting Teylingereind nadat hij een zeer ernstig geweldsdelict heeft gepleegd, waarbij het slachtoffer blijvende schade heeft opgelopen. Teruggaan naar dat moment is voor Romano, 20 jaar, lastig: “Ik kan me er niets meer van herinneren”. De rechter veroordeelt hem wel vanwege voldoende bewijs en hij krijgt een behandelmaatregel (PIJ) van 2 jaar opgelegd. Het is een verlengbare maatregel, dus het is voor hem nog onduidelijk hoe lang hij uiteindelijk in Teylingereind moet verblijven. Tijdens het verblijf is ook aandacht voor de gevolgen van Romano’s gedrag voor het slachtoffer en wordt er ingezet op bemiddeling tussen dader en slachtoffer.
Het begint met luisteren
Angela, MDFT-therapeut: “Dat je terecht komt in een ‘jeugdgevangenis’ is vaak voor de jongere, maar zeker voor zijn ouders, een hele trieste, verdrietige en teleurstellende gebeurtenis. Dit dieptepunt grijpen wij als therapeut aan. Hier ligt het verlangen om het anders te willen én de bereidheid het anders te doen. Zo ook bij Romano en zijn moeder.” Het eerste gesprek vond plaats tussen Angela en Romano. Luisteren en erkennen, daar draait alles om in het eerste gesprek. “Je hebt begrip voor de moeilijke situatie waarin de jongere verkeert. Hier wordt de basis gelegd en het vertrouwen speelt een uiterst belangrijke rol voor de behandelrelatie. De jongere beslist zelf of hij gebruik wil maken van de mogelijkheid tot MDFT. Als dat het geval is, dan belt hij na het eerste gesprek zelf de ouder(s) om dit bespreekbaar te maken.”
Het grootste probleem
Bij Romano en zijn moeder was het grootste probleem dat het geen gezonde moeder-zoon relatie was. De relatie leek meer op die van levenspartners, waarbij Sharon veel persoonlijke dingen deelde met haar zoon. Romano: “Ik was eraan gewend, ik wist niet beter, maar vond het heel vermoeiend. Als zoon wil je niet alle ins en outs van je moeders leven weten.” Angela: “Daarbij kwam dat Romano een zorgzame jongen is. Hij wist dat zijn moeder hulp nodig had en wilde onder andere haar financiële zorgen wegnemen. Dit resulteerde onder andere in delictgedrag.”
Verwachtingen uitspreken
In de gesprekken is aandacht geweest voor wat Romano verwacht van zijn moeder. Wat is een moeder voor jou? En wat betekent het om haar zoon te zijn? En ook andersom: wat verwacht een moeder van haar zoon en welke rol vervul je als moeder? Sharon: “Ik had iemand nodig om tegen te praten en gebruikte hiervoor Romano, maar hield er geen rekening mee hoe dit voor hem was.” Door het hierover te hebben met elkaar, werd duidelijk waar zij beide behoefte aan hadden en wat ervoor nodig was om daar te komen. Angela: “Dit verandert niet van de ene op de andere dag, je moet oefenen op een andere manier met elkaar om te gaan.”
Psychiatrische problematiek
Er kwam ook psychiatrische problematiek om de hoek kijken waar zowel Romano als zijn moeder mee te kampen hebben. Dit werd toegeschreven aan een cultureel aspect, het hebben van een bepaalde gave. Angela: “Doordat ik dezelfde achtergrond heb, kon ik zowel aandacht hebben voor het culturele aspect als het wetenschappelijke gedeelte van de problematiek. Nadat ik Romano psycho-educatie heb gegeven in een aparte sessie, was hij bereid om in gesprek te gaan met een psychiater. Ook zijn moeder is gediagnosticeerd en wordt behandeld voor uiteenlopende gedragsstoornissen. De juiste hulp inschakelen bij psychiatrische problematiek is belangrijk om vooruitgang te boeken.“
MDFT: meer dan het gezin
Met de vriendin van Romano zijn ook gesprekken geweest. Sinds hun 12e hebben Sylvie en Romano afwisselend een relatie gehad, waarin hij ook agressief naar haar toe is geweest. Romano: “Ik wil een toekomst met haar en daarom vind ik het belangrijk dat ze weet waar mijn gedrag vandaan kwam.” Het ging nog verder, want
er volgde ook een sessie met de moeder van Romano. “Ik wilde dat mijn moeder open zou staan voor mijn vriendin. Ik beslis niet over haar relaties en zij niet over de mijne.” Sharon: “Ik heb Romano eigenlijk altijd voor mezelf willen hebben. Daardoor was ik geneigd een relatie van hem bij voorbaat af te keuren. Ik zit zelf in een
relatie waarin mijn schoonmoeder mij niet mag. Dat wil ik niet voor mijn zoon.” “Het was een spannend gesprek dat je als therapeut met alle partijen voorbereid”, aldus Angela. “Iedereen stelde vragen aan elkaar, luisterde naar wat de ander te vertellen had en het gaf een gevoel van verbondenheid.” Na afloop complimenteerde
Romano zijn moeder door te zeggen hoe trots hij op haar was.
Gezonde relatie
Er zijn heftige en emotionele gesprekken gevoerd, maar dit is nodig geweest om verandering teweeg te brengen. Romano: “Ik heb geleerd mijn grenzen aan te geven. Niet alleen bij mijn moeder, ook bij foute vrienden. Wie laat ik toe en wie niet? Ik kies voor mijzelf: sport nu bij een sportschool, ga niet meer bij mijn moeder in huis wonen en blijf in gesprek met mijn psychiater. Als ik nu nog een baan vind, dan klopt het helemaal.” Angela: “Sharon bespreekt niet meer alles met haar zoon. Ze belden voorheen iedere dag en nu kiest Romano er heel bewust voor om soms even niet te bellen. De relatie is nu een gezonde ouder-kind relatie. De laatste weken van de behandeling hebben we het over hobbels in de weg die ze tegen kunnen komen, zodat ze weten wat te doen bij tegenslag of terugval.
Download hier het volledige verhaal: Romano en zijn moeder.
De gebruikte namen en foto’s zijn om privacy redenen gefingeerd.
© 2023 - Stichting Jeugdinterventies
Aangesloten bij:
